Baseer je wagenparkbeleid op data, niet op steeds veranderende wetten

De beslissing van de EU om het totale verbod op de verkoop van auto’s met verbrandingsmotoren te vervangen door een “90%-doelstelling” voor 2035 wordt door sommige partijen gevierd als een respijt en door andere gezien als een terugtrekking. Eén ding is zeker: wetgeving is geen vast, maar een volatiel gegeven – en dus geen solide basis om je bedrijfsstrategie op te baseren. 

Het gevaar dat deze beslissing met zich meebrengt, is dat veel bedrijven deze “reset” zien als een vrijbrief om hun modernisering uit te stellen. Dat zou een strategische fout kunnen zijn. De drijfveer achter elektrificatie en emissiereductie was nooit uitsluitend het voldoen aan een verbod in 2035, noch enkel omwille van de winst. Het gaat om een dubbele opdracht: de dringende noodzaak van echte duurzaamheid én de directe businesscase voor efficiëntie.

Want terwijl beleidsmakers bakkeleien over mogelijke veranderingen in de wetgeving, blijven andere wetten onverminderd van kracht – die van de winstgevendheid, bijvoorbeeld. Of het nu om 100% of 90% gaat, de verspilling in huidige wagenparken – overmatig stationair draaien, slechte routering, en het gebruik van de verkeerde brandstof voor de taak – kost bedrijven vandaag al geld. Door data te gebruiken om simpelweg inefficiënt gedrag te corrigeren, kunnen grote logistieke en transportbedrijven tienduizenden euro’s per maand besparen én hun CO₂-uitstoot jaarlijks met duizenden tonnen verminderen. Dit zijn geen compliance-oefeningen; dit zijn efficiëntiewinsten. Het bewijst dat milieubewustzijn en bedrijfsresultaten samen kunnen – en moeten – verbeteren.

Onze data-analyse toont dat de operationele case voor EV’s al rond is. Driekwart van de lichte bedrijfsvoertuigen rijdt vandaag al binnen het dagelijkse bereik van moderne EV’s. Daaruit blijkt bovendien dat bijna de helft (49%) van de Europese vloot vandaag economisch geschikt is voor elektrificatie – wat betekent dat ze goedkoper zijn in eigendom en gebruik dan hun benzine- of dieselvarianten. De focus moet dus niet liggen op de minderheid van voertuigen die nog verbrandingsmotoren nodig hebben; ze moet liggen op de die 50% die vandaag feitelijk geld verbrandt door niet elektrisch te zijn.

Conclusie

Bedrijven met grote wagenparken kunnen zich geen strategie veroorloven die meebeweegt met elke politieke pendelbeweging in Brussel. Ze hebben een strategie nodig die de nieuwscyclus overleeft. De EU mag de verbrandingsmotor wat extra tijd hebben gegeven, maar de bestemming is niet veranderd. De bedrijven die in 2035 zullen floreren, zijn diegene die vandaag al data gebruiken om inefficiëntie uit te bannen – ongeacht de politieke windrichting. Wachten op absolute zekerheid is een strategie voor stilstand; efficiëntie vraagt om kordate actie.